‏وضعیت طوری شده که پول داری ولی انگار پول نداری، هیچی نمیتونی بخری، یا خیلی گرونه یا زورت میاد بابتش اینقد پول بدی.

خوندن کتاب کسی دیگه که توش خط کشیده خیلی جالبه، انگار دو نفره دارین کتاب میخونین، بهت میگه کجای متن براش جذاب بوده، سعی میکنی از لای اون کلمات خاصی که خط کشیده فکرش رو بخونی و بیشتر بشناسیش.

یه جوری هیچکس به دلم نمیشینه ک انگار تو هنوز دوسم داری:)


. .

یکی از خصلت‌های عجیبی که دارم اینه که وقتی آدم‌ها بهم بدی می‌کنن یا با رفتارشون رومخم می‌رن همون لحظه چیزی نمی‌گم، طوری رفتار می‌کنم انگار هیچی نشده اما عقب ذهنم دارمش، بعد هی جمع می‌شه، هی جمع می‌شه، یهو طرف رو بدون هیچ حرفی از زندگیم پاکش می‌کنم، شاید طرف فکر کنه بی‌دلیله ولی من کلی دلیل بابتش از قبل تو ذهنم دارم.

تو نقطه اَمنِ منی، یه تیکه از قلبمی، جفتِ روحیمی، ذوقِ زندگیمی، امید ادامه دادنی، نورِ چشممی، ضربانِ قلبمی؛ انقدر بهم نزدیکی که انگار، تو خوده منی. تو همه‌یِ چیز‌هایی هستی که بهم زندگی می‌بخشه.

انقد حواسمون پرت بقیه ست
انگار یادمون رفته خدا اصل قضیه ست ..

♡

دوست داشتم جوری که انگار آخرین عزیز من روی زمین بودی
و تو‌ انقدر رنجم دادی، که انگار آخرین دشمنت روی زمینم.

من اهل رابطه‌های سطحی نیستم، وفاداری، توجه و یه شاخه گل جز حداقل‌های رابطه‌اس و هیچوقت سر همچین چیزهایی منت کشی نمیکنم، پارتنرم باید هر روز طوری من رو دوست داشته باشه که انگار دوباره عاشقم شده.

یجوری دوست داشتنی و شیرینی که
میخوام همش مراقبت باشم
مراقب باشم چیزی اذیتت نکنه
کسی آزارت نده ، انگار مال این
دنیا نیستی و غریبی اینجا
انگار یه فرشته‌ای که از یه دنیای دیگه
برام فرستاده شدی و باید مراقبت باشم

«هرکیو می‌بینی دائم ازت می‌پرسه کارت چه‌طوره، ازدواج کردی، خونه داری، انگار که زندگی یه لیست خرید از بقالیه. اما هیچ‌کی هرگز ازت نمی‌پرسه آیا خوشحالی...»
--هیث لجر

『چ
. .