یادته؟!
اون شبی رو‌میگم که فک میکردی رسیدی به تهِش همون شبی که تا خود صبح اشک ریختی..
اون شب گذشت و بازم یه زندگیت ادامه دادی، بازم اشتباه کردی، بازم با موقعیت های سخت تر رو به رو شدی ولی هر بار قوی تر از قبل بودی..!
میخوام بگم هر سختی هر چقدرم سخت و تلخ باشه، هر چقدرم ترسناک باشه بالاخره میگذره و تو از پسش برمیایی!
فقط خواستم بهت یادآوری کنم که: باز میشه این دَر صبر کن…

براتون اون لبخندی رو آرزو میکنم که بعدش میگین:
آخیـش بالاخره شد
رسیدن کلا قشنگه..‌.
رسیدن به آدمی که دوست داری
رسیدن به شغل مورد علاقت
رسیدن به رویاهات
براتون رسیدن رو آرزو میکنم.🫶🏻

اما من دلم میخواد آدم بزرگی بشی، حتی اگه دیگه ندیدمت، بشنوم که موفق شدی، حتی اگه نشد بهت کمک کنم بفهمم که روی پای خودت ایستادی، بفهمم که خوشحالی، بفهمم که بالاخره تونستی عاشق بشی، بفهمم بالاخره فهمیدی از زندگیت چی میخوای، بفهمم خانواده خودت رو تشکیل دادی و طعم خوشبختی رو چشیدی، بفهمم عاشق زندگیتی، بفهمم انقدر خوشحالی که دیگه من رو یادت نمیاد.

بالاخره باید یجایی آدم مورد علاقه‌ات بزنه تو ذوقت تا به خودت بیای، روال زندگی همینه.

من و دوستان مجازی‌ام
وقتی بالاخره تونستیم
همگی در یک زمان و مکان
دور هم جمع بشیم :

Healing may not come quickly, but it will come.

بهبودی ممکنه به سرعت رخ نده،
اما بالاخره رخ خواهد داد.

• مولانا هم ڪہ باشے بالاخرہ از یہ جایی
بہ بعد خستہ میشے و میگی:
«خواهے بیا ببخشا خواهے برو جفا ڪن»
این همون هرجور راحتے خودمونه…

فکر می‌کنم اون اتفاقی که قراره بیفته تا بعدش بالاخره حالم خوب شه اصلا وجود خارجی نداره.

بالاخره اون لحظه‌ای که زمان برای تو می‌ایسته فرا میرسه و تمام ارزش‌های تو یکباره بهت یادآوری میشه.

تو میری سمت کسی که پول بیشتری داره؛
من میرم سمت کسی که معرفت بیشتری داره!
بالاخره هرکی
تو زندگیش میره سمتِ
چیزایی که
کمتر دیده...