تنها تویی که از لب من شعر می شوی
هرکس که لایق غزل عاشقانه نیست

(محمود اکرامی)

✿ کپشن خاص ✿

عادت کرده ام به تو
به کم بودنت
به دوست داشتنی که برای من نیست!
عادت کرده ام بروی ...
برگردی...
ببخشم و تکرار کنم
این حماقت بی پایان را!
عادت کرده ام به چشم هایت...
به سردیِ مطلقی که دلم را می لرزاند.
نامهربانم!
روزی خواهی رفت...

و برایت خواهم نوشت :

"گاهی هم، ترک عادت موجب مرض نمیشود"

#حنانه_اکرامی

یه روزی اونقدر فراموشت میکنم که هر کسی سراغتو گرفت،چشمامو ریز کنم و بگم
کیو میگی??!!

#حنانه_اکرامی

محبت مکملی دارد
به نام «احترام»
محبت و احترام در
کنار هم،معجونیست
که هر کدام اثر
دیگری راضمانت خواهد
کرد ...
با اکرام بزرگان،برکت را
به زندگی بیاوریم ...

هنگام راه رفتن با آرامي و وقار راه مي رفت
هرکه را مي ديد مبادرت به سلام مي کرد و کسي در سلام بر او سبقت نگرفت.

با مردم چنان معاشرت مي کرد که هرکس گمان مي کرد عزيزترين فرد نزد آن حضرت است.

سکوتي طولاني داشت
و تا نياز نمي شد لب به سخن نمي گشود.

هرگاه با کسي، هم صحبت مي شد به سخنان او خوب گوش فرا مي داد.
چون با کسي سخن مي گفت کاملا برمي گشت و رو به او مي نشست.

اگر در محضر او چيزي رخ مي داد که ناپسند وي بود ناديده مي گرفت.
اگر از کسي خطايي صادر مي گشت آن را نقل نمي کرد.

کسي را بر لغزش و خطاي در سخن مواخذه نمي کرد.
پاسخ به سوالي را چند مرتبه تکرار مي کرد
تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود.


هديه را قبول مي کرد اگرچه به اندازه يک جرعه شير بود.
کار نيک را تحسين و تشويق مي فرمود و کار بد را تقبيح مي نمود و از آن نهي مي کرد.

هرکه عذر مي آورد عذر او را قبول مي کرد.
هرگز کسي را حقير نمي شمرد.
هرگز کسي را دشنام نداد و يا به لقب هاي بد نخواند.

هرگز عيب مردم را جستجو نمي کرد.
اصحاب را به بهترين نام هايشان صدا مي زد.

اگر در حال نماز بود و کسي پيش او مي آمد نمازش را کوتاه مي کرد.


نام بد را تغيير مي داد و به جاي آن نام نيک مي گذاشت....
عزيزترين افراد نزد او کسي بود که خيرش بيشتر به ديگران مي رسيد.
پيران را بسيار اکرام مي کرد و
با کودکان بسيار مهربان بود....


" الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ. "

پروردگار من...
اگر تکیه گاهم تو نباشی
بسیار زودتر از آنچه که در تصور آید ، فرو میریزم...
مهربانا
قلبم را آنچنان متغیر کن
که دنیا را دمی بی تو نخواهم
و بال پروازم ده تا همچون پروانه ها‌ سبکبار باشم
و ترجمان عشق تو گردم ...
پروردگارا
حالم را آنچنان کن
که با آواز خروس ها تو را زمزمه کنم و در انتهای شب مست باده تو باشم
و در اثنای روز برای رضای تو
انصاف بورزم و مهربانی کنم
و بندگانت را چون نشان خلقت از تو دارند ، شایسته اکرام بدانم...

ماه شعبان را باید ماهی آراستۀ به اخلاق نبوی تفسیر نمود.ماهی که در روایات صراحتاّ به ماه نبیّ مکرم اسلام(صلوات الله علیه و آله) تعلق دارد وامور نیکی چون صله رحم، اکرام و اطعام یتیم، عیادت مریض و درود و صلوات بر محمدو آل طاهرینش گوشه ای از یاری رساندن به خاتم الانبیاء محسوب می شوند.

تنهاگناه ما طمع بخشش توبود...
ماراکرامت.....تو گنه کارکرده است.......

همیشه دوستت دارم ها را...

دلخوری ها را...

نگرانی ها را...

به موقع بگویید...

حرف های خود را با "کلام" مطرح کنید؛نه با "رفتار"

که از کلام همان برداشت می شود که شما می گویید؛ولی از رفتارتان هزاران برداشت...

قدر بدانید "داشتنها" را

مهربان بودن مهمترین قسمت انسان بودن است.

این دل انسان است

که او را سعادتمند و ثروتمند می کند.

انسان با آنچه که هست ثروتمند است

نه با آنچه که دارد

آرامش سهم کسانی است که بی منت می بخشند

بی کینه می خندند

و در نهایت

با سخاوت محبتشان را اکرام می کنند.

آرامش،سهم هر روزتان باد