گاهی اشتباهمان در زندگی
این است که به برخی آدم ها
جایگاهـی می‌بخشیم که هرگز
لیاقت آن را ندارند...


. .

.
هزار جور اشتباه می کنیم
و هر بار خودمان را با
"دفعه اول بود "
"دیگر تکرارش نمی کنم"
توجیه می کنیم …
اما گاهی
لابه لای همین دفعه اولی ها
قلبی ، غروری ،حرمتی
چنان می شکند که تا آخر عمر
ترمیم شدنی نیست!
گاهی برای نابودی یک نفر
یک بار اشتباهمان کافیست …!


- فرشته رضایی

گاهے
اشتباهمان در زندگے
این است ڪہ
بہ برخے آدم‌ها
جایگاهے میبخشیم
ڪہ هرگز
لیاقت آن را ندارند...




  ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌  ‌‌‌‌ ‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌.. ..

کوه ها باهمند وتنهایند
همچو باهمان تنهایان...

ای مالک اگرنیمه شب کسی را درحال گناه دیدی سحرگاه باهمان چشم به اوننگر...که شاید توبه کرده باشد
..امام علی (ع)خطاب به مالک اشتر

الو؟؟... خونه خدا؟؟ خدایا نذار بزرگ شم
الو ... الو... سلام
کسی اونجا نیست ؟؟؟؟؟
مگه اونجا خونه ی خدا نیست؟
پس چرا کسی جواب نمی ده؟
یهو یه صدای مهربون! ..مثل اینکه صدای یه فرشتس. بله با کی کار داری کوچولو؟
خدا هست؟ باهاش قرار داشتم. قول داده امشب جوابمو بده.
بگو من می شنوم .کودک متعجب پرسید: مگه تو خدایی ؟من با خدا کار دارم ...
هر چی می خوای به من بگو قول می دم به خدا بگم .
صدای بغض آلودش آهسته گفت یعنی خدام منو دوست نداره؟؟؟؟
فرشته ساکت بود .بعد از مکثی نه چندان طولانی:نه خدا خیلی دوستت داره.مگه کسی می تونه تو رو دوست نداشته باشه؟
بلور اشکی که در چشمانش حلقه زده بود با فشار بغض شکست وبر روی گونه اش غلطید وباهمان بغض گفت :
اصلا خدا باهام حرف نزنه گریه می کنما...
بعد از چند لحظه هیاهوی سکوت ؛
بگو زیبا بگو .هر آنچه را که بر دل کوچکت سنگینی می کند بگو...دیگر بغض امانش را بریده بود
بلند بلند گریه کرد وگفت:
خدا جون خدای مهربون،خدای قشنگم می خواستم بهت بگم تو رو خدا نذار بزرگ شم تو رو خدا...
چرا ؟این مخالف تقدیره .چرا دوست نداری بزرگ بشی؟
آخه خدا من خیلی تو رو دوست دارم قد مامانم ،ده تا دوستت دارم .اگه بزرگ شم نکنه مثل بقیه
فراموشت کنم؟
نکنه یادم بره که یه روزی بهت زنگ زدم ؟نکنه یادم بره هر شب باهات قرار داشتم؟
مثل خیلی ها که بزرگ شدن و حرف منو نمی فهمن.
مثل بقیه که بزرگن و فکر می کنن من الکی می گم با تو دوستم.
مگه ما باهم دوست نیستیم؟
پس چرا کسی حرفمو باور نمی کنه ؟
خدا چرا بزرگا حرفاشون سخت سخته؟مگه این طوری نمی شه باهات حرف زد...
خدا پس از تمام شدن گریه های کودک گفت:
آدم ،محبوب ترین مخلوق من.. چه زود خاطراتش رو به ازای بزرگ شدن فراموش می کنه...
کاش همه مثل تو به جای خواسته های عجیب من رو از خودم طلب می کردند
تا تمام دنیا در دستشان جا می گرفت.
کاش همه مثل تو مرا برای خودم ونه برای خودخواهی شان می خواستند .دنیا برای تو کوچک است ...
بیا تا برای همیشه کوچک بمانی وهرگز بزرگ نشوی...
کودک کنار گوشی تلفن،درحالی که لبخندبرلب داشت در آغوش خدا به خواب فرو رفت.
خواهش ميكنم اگه اشكت در اومد بازنشر
كن تا همه اين مطلبو بخونن

گاهی آرزو میکردم که کاش خانه ام سقف نداشت

تا شبها ستاره هارا میشمردم و به خواب میرفتم

ولی خوب که می اندیشم سقف ها هم لازمند!

آری آرزو های دیروز را به خاطر می آورم و لبخند میزنم از ساده بودنش

.اما حتم دارم که روزی هم به آرزو های امروزم میخندم

و چه خوب است که اوکه پای آرزو هارا امضا میکند از فردای ما خبر دارد

که ما از تحقق بعضی آرزو های دیروزمان شاد میشویم

و به پوچی برخی میخندیم.

به جای اینکه گریان از آرزو های اشتباهمان باشیم