‏خیلی تلخه ..
آدما دیگه حتی خداحافظی هم نمی‌کنن
دست از مسیج دادن میکشن و همه‌ چی همون‌جا تموم می‌شه ..

به قول امیر وجود که میگه:
چقدر نیست کسی که از جنس خودم باشد
و یک من اینجا همیشه درد میکشد....

چیزهای کوچیکی که تو فراموش کردی، من رو ذره ذره دارن میکشن عزیزم.

پوستم رو با ژل مخصوص میشورم، نخ دندون میکشم و مسواک میزنم، کرم آبرسانم رو میزنم، موهای نم دارم رو با روغن چرب میکنم، میرم تو تختم و برای احساس ناکافی بودن، دوست نداشته شدن، مزخرف بودن و تنهایی غصه میخورم.

دلم واسه اون مَنی که بهت نرسید و هنوز داره عذاب میکشه، به شدت میسوزه.

هر کجا فهمیدی در موردت حرف‌های بیخود میزنن و قضاوتت میکنن، بجای عصبانی شدن برای رنجی که اون‌ها میکشن آرزوی بهبودی کن، خیلی از اون‌ها دنبال خوشبختی خودشون نیستن فقط میخوان با دیدن رنج دیگران، کمی کمتر رنج ببرن.

گفت : خسته بنظر میرسی ،

گفتم :

روزگار بیشتر از اون چیزی که انتظارشو میکشیدم به من سخت گرفته ..

همین

صدای بی گزند

.️.

بابتش ناراحت نیستم، بابتش دست چپم تیر میکشه.

اگه جایگاهت رو تو قلبم میدونستی از رفتارت با من خجالت میکشیدی.

چیزی که این روزا زیاد میبینم اطرافم اینه دیگه کمتر کسی دنبال ساختن زندگیه. همه ترجیح میدن وارد یه زندگی ساخته شده از قبل بشن که این مدل زندگی واقعا ذوق رو توی انسان میکشه. البته این تقصیر ما نیست. تو شرایطی گیر افتادیم که ساختن زندگی غیرممکن به نظر میرسه