در ماهِ مِي سال 1917 میلادی
در روستایی در کشور پرتغال
سه کودک از خانواده ای کشاورز به نام های جيكا 7 ساله فرانسيكو 9 ساله و لوسيا 10 ساله در حالي که داشتند از گوسفندان مراقبت مي‌کردند تصويري از يک خانم را ديدند.
واقعه از زبان اين سه كودك اينچنين نقل شده است:

يك سال قبل از ديدار با بانوى درخشنده، فرشته ‏اى بر ما ظاهر شد، و 3 بار اين گفته را تكرار كرد:

"من فرشته صلح هستم، خدايا من ايمان دارم، و باور دارم و عشق میورزم بتو، و من طلب استغفار مى‏كنم از آنان كه باور ندارند، و عشق نمى‏ورزند، و ايمان ندارند..."

در سال 1917 ميلادى
بچه‏ ها 2 بار نور درخشنده ‏اى را ديدند، و سپس بر بالاى درخت بلوط نور عظيمى ظاهر شد،
بانوئى درخشنده ‏تر از خورشيد، که خودرا به اين بچه‌ها با عنوان «بانوي تسبيح»
(Lady of the rosary )
معرفی کرده بود ...

این دیدار ها چندین بار اتفاق افتاد .
راز این دیدار و گفت و گو برای همیشه سر به مهر ماند چرا که آن سه کودک سربسته سخن می گفتند فرانسيسكو و جاسینتا، در 3 و 4 سال بعد، در اثر بيمارى ريوى از دنیا رفتند.
لوسيا تنها باز مانده از آن سه کودک تا آخر عمر در حراست و حفظ از طریق واتیکان قرار گرفت .

حقانيت بچه‏ ها را ابتدا پدر و مادر آنها باور میكردند، چرا كه میگفتند: آنها در زندگى هرگز دروغ نگفته‏ اند.
در هر حال، نه تنها مرگ دو كودك كوچك از حق اعتقاد آنان نكاست، بلكه چون بانوى درخشنده به 2 كودك قول داده بود كه آندو را به بهشت ببرد، اعتقاد آنها را نسبت به عمق مسئله افزود.

از آن سالها تاکنون همواره در ماه مِي صدها هزار زائر آنجا مي‌آيند
موارد زيادي از شفای بيماران در آن گزارش شده است
و برخي، مسافتهاي بسيار را با دو زانو راه مي‌روند تا اينگونه احترام خود را به اين مکان مقدس و صاحب آن ادا نمايند. ...

پ.ن
اسم این روستا از قبل ، بر حسب تصادف روستای فاطیما (Fatima) بوده
_ شاید اونا ندونن ، ولی کدوم یکی از ما نمیدونه بانویی که ملقب باشه به بانوی صاحب تسبیح چه کسیه ...

به گند نکشید دوست داشتن را
وقتی هنوز
تکلیفتان با خودتان که هیچ
با دلتان معلوم نیست
خانه خراب می شوید اگر
حرمت نگه ندارید
به یک باره می بینید نابود شد
هر آنچه که به خیالتان ساخته بودید
یاد بگیر عزیزِ من !
به زبان اگر آوردی دوستت دارم را
حواست باشد که با تمامِ وجود می گویی
که چشمهایت جایِ دیگر نیست
فکرت در کوچه ی معشوقه ای پرسه نمی زند
حواست باشد که گاهی
اعتماد
تمامِ چیزیست که از یک آدم می ماند
که شکستنش یعنی مرگ
یعنی نابودی
یادت باشد هم آغوشی با هرکس افتخار نیست
که اگر ماندی پایِ آغوشِ یک عشق
هنر کرده ای
اگر ساختی دنیایت را میانِ بازوانِ مردی
اگر باختی تمامت را برایِ چشمانِ بانویی
هنر کرده ای
به گند نکشید
باورِ اینکه
می شود هنوز هم عاشقانه کسی را از چهاردیواریِ خانه
راهی کرد
و ایمان داشت
که هیچکس
میانِ راه
با نگاهِ او آشنا نیست
جز تو

عادل دانتیسم

به گند نکشید دوست داشتن را !
وقتی هنوز ...
تکلیفتان با خودتان که هیچ ... با دلتان هم معلوم نیست!
خانه خراب می شوید اگر حرمت نگه ندارید !
به یک باره می بینید نابود شد هر آنچه که به خیالتان ساخته بودید !
یاد بگیر عزیز من ...اگر به زبان آوردی دوستت دارم را،حواست باشد که با تمام وجود می گویی ...که چشمهایت جای دیگر نیست وفکرت در کوچه ی معشوقه ای پرسه نمی زند !
حواست باشد که گاهی ..."اعتماد" تمامِ چیزیست که از یک آدم می ماند ! که شکستنش یعنی مرگ ! یعنی نابودی !
یادت باشد هم آغوشی با هر کس افتخار نیست !
که اگر ماندی پای آغوش یک عشق هنر کرده ای !
اگر ساختی دنیایت را میانِ بازوانِ مردی ...اگر باختی تمامت را برای چشمان بانویی ... هنر کرده ای !
به گند نکشید عشق را.........

یک خانمی باردار بودوهمسرش به او گفت بیا نریویم کربلاممکن است بچه ازدست برود کربلا رفتند حال خانم بد شدو دکترگفت بچه مرده. این خانم با آرامش تمام گفت درست میشودفقط کارش این است بروم کنار ضریح امام حسین بعد خودشان هوایمان را دارند.

در کنارضریح امام حسین وقتی چند وقت گریه کردخواب دید که بانویی یک بچه را توی بغلش گذاشتهاز خواب که بلند شددکتر گفت این بچه همان بچه ای که مرده بود نیست:معجزه شده.....

میدانید این خانم کیست؟

مادرحاج ابراهیم همت که وقتی سر بچه اش جداشدو خواست جنازه بچه را داخل قبر بگذاردبه حضرت زهرا گفت خانم امانتی تان را بهتان برگرداندم.

شادی ارواح طیبه شهدا امام الشهدا بالاخص سردار بی سرایران شهید حاج محمدابراهیم همت

در ایران باستان بجای کلمات خانم و اقا که ریشه مغولی دارند اجداد ما

به زن مهربانو می‌گفتند یعنی کسی که مهر خلق میکند

و به مرد مهربان می‌گفتند به معنای نگهبان مهر .....

پس بیایید یکدیگر را با این کلمات پرمعنا صدا بزنیم ...

"مهربانو " : همسر ، مادر، دختر، خواهر، دوست،

"مهربان" : همسر، پدر، پسر، برادر، دوست....

حال تو چه مهربانویی یا مهربان ، این رسالت زیبای مهرورزی را در کلمات جاری کن تا ریشه عشق سیراب شود .....

چادرت را دوست دارم بانو
نمیدانی با این جامه سیاه چقدر دوست داشتنی تر میشوی
مخصوصا وقتی چادرت را با گوشه لبت میگیری زیبا ترین موجود روی زمین میشوی
بانو همیشه بانویی