امیدوار باش♡
و در سایه ی امیدواری تلاش کن.
بگذار تاریکی
تو را به خاطر بسپارد
چنان تکه ای نور...


. .

من فکر می‌کنم موقعیت‌هایی در زندگی پیش می‌آید که انسان باید سکان کشتی خود را به دست جریان سرنوشت بسپارد
درست مثل اینکه قدرت مقابله در برابر امواج آن را ندارد.
در این صورت ممکن است خیلی زود متوجه شود که جریان آب رودخانه، به نفع او بوده است.
این موقعیت را تنها خود او درک می‌کند. ممکن است شخص دیگری صحنه را ببیند و فکر کند که کشتی در حال غرق شدن است، غافل از اینکه هرگز آن کشتی چنین ناخدای استوار و محکمی نداشته است.

#ژوزه_ساراماگو
.دخمه

✿ کپشن خاص ✿
تمامِ شهر را هم که قدم بزنم
باز به بازوهایت محتاجم
به یک بغلت که درد را به فراموشی بسپارد
خیلی میخواهمت ...
آن قدر که لب خشکیده آب را
خیلی میخواهمت ...
آن قدر که پرنده پرواز را
هر صبح با سلامِ تو آغاز میشود
و چه شیرین است بوسیدنِ چالِ گونه هایت
و این قشنگترین بهانه برای سلامِ هر صبحِ من است
و من هر روز تو را
در درونِ لیوانِ رویِ میز صبحانه به هم میزنم
و سر میکشم همه ی دوستَت دارم هایمان را
همیشه باش و بمان
که تنها تو آرامِ جانِ منی
#علیرضا_بهجتی

✿ کپشن خاص ✿

...عشق
اَبزار نیست!
هر دلی را به دلی پیچ کند؛

اِبراز است تا دلی را
به تمنای نگاهی بسپارد.

#لیلا_مقربی

آذر آمده
که روی لبهای پاییز
انار بگذارد
و او را
به دستهای یلدا بسپارد

#مریم_پورقلی

برای آذر ماهیا .

ابری شده...چشمم...که...دلی سیر ببارد
تا بعد تو...دیگر...به کسی...دل نسپارد

دنبال یکی باش...که مثل...منِ بی تاب
تا...آمدنت...ثانیه ها...را...بشمارد

قویی شود...و...پر بکشد...از...شب دریا
بر...ساحل آرام دلت...سر بگذارد

تا...ورد زبانش بشود...نام...و...نشانت
هر روز...تو را...گوشه ی قلبش...بنگارد

او که...نه فقط شور بهار تو...که...حتی
پاییز...و...زمستان تو...را...دوست بدارد

من...از تو...به این شرط گذشتم...که...بگردی
دنبال کسی...که...به خودت...دل بسپارد...

خوشبختی نامه‌ای نیست که یک روز، نامه رسانی، زنگ در خانه‌ات را بزند و آن‌را به دست‌های منتظر تو بسپارد.
خوشبختی، ساختن عروسک کوچکی‌ست از یک تکه خمیر نرم شکل پذیر...
به همین سادگی،
به خدا به همین سادگی؛
اما یادت باشد که جنس آن خمیر باید از عشق و ایمان باشد نه هیچ چیز دیگر...

#چهل_نامه_کوتاه_به_همسرم
#نادر_ابراهیمی

بخشیدن هنره که هرکسی نداره!
يک روز دو دوست با هم و با پاي پياده از جاده اي در بيابان عبور مي کردند.بعد از چند ساعت سر موضوعي با هم اختلاف پيدا کرده و به مشاجره پرداختند.وقتي که مشاجره آنها بالا گرفت ناگهان يکي از دو دوست به صورت دوست ديگرش سيلي محکمي زد .بعد از اين ماجرا آن دوستي که سيلي خورده بود بر روي شنهاي بيابان نوشت :
امروز بهترين دوستم به من سيلي زد.
سپس به راه خود ادامه دادند تا به يک آبادي رسيدند.چون خيلي خسته بودندتصميم گرفتند که همانجا مدتي در کنار برکه به استراحت بپردازند.
ناگهان پاي آن دوستي که سيلي خورده بود لغزيد و به برکه افتاد.
کم کم او داشت غرق مي شد که دوستش دستش را گرفت و او را نجات داد .بعد از اين ماجرا او بر روي صخره اي که در کنار برکه بود اين جمله را حک کرد:
امروز بهترين دوستم مرا از مرگ نجات داد.
بعد از آن ماجرا دوستش پرسيد اين چه کاري بود که تو کردي ؟
وقتي سيلي خوردي روي شنها آن جمله را نوشتي و الان اين جمله را روي سنگ حک کردي ؟
دوستش جواب داد وقتي دلمان از کسي آزرده مي شود بايد آن را روي شنها بنويسيم تا بادهاي بخشش آن را با خود ببرد. ولي وقتي کسي به ما خوبي مي کند بايد آن را روي سنگ حک کنيم تا هيچ بادي نتواند آنرا به فراموشي بسپارد.

به خاطربسپاردرتقویم رفاقت روزی به نام فراموشی وجودندارد.
فاصله شایدنگاه هاراازهم دورکند!ولی قدرت نداردیادهاراازهم جداکند.

نمیدانم کدام را راضی کنم

"دلی" که میخواهد
عاشق باشد
یا "عقلی" که میخواهد
عاقل باشد

من، لای کتاب زندگی
مانده ام؛
لای فصلی بدخط و تلخ
بنام "تحمل"

کاش آدمی میتوانست
"دلش" را به
صندوق امانات بسپارد،

و با اولین قطار
به تعطیلات برود.