من تقریبا همه چیز رو پذیرفتم ولی گاهی به خودم می‌گم کاش زندگیم همینه که هست نبود.

خسته از تمام چیزهایی که به ظاهر پذیرفته‌ام، اما با هر تلنگر دوباره مثل قبل برایم پررنگ می‌شوند.

من پذیرفته‌ام که برای آدم‌های اندک شماری می‌شود حرف زد، برایشان رفیق بود و از سویشان امید رفاقت داشت‏‌...

‌
نمی‌دونم درک می‌کنی چی می‌گم یا نه،
اما حالم اینجوریه که یهو به خودم میام می‌بینم باز دارم برای چیزی که قبلا چند بار کامل پذیرفتم و کنار اومدم باهاش، غصه می‌خورم ..

صدای بی گزند

کاش قلبم هم مثل مغزم بود؛ همه‌چیز رو سریع می‌پذیرفت و سعی می‌کرد فراموش کنه.

دقت کردید یسری چیزها خیلی قشنگ فرهنگ‌سازی شده؟ مثلا گل کشیدن دیگه افتخار نداره و جامعه پذیرفت که گل مواد مخدره یا سیگار کشیدن در سن کم نشانه خفن بودن نیست.

و درد به استخوانِمان رسیده اما هنوز خودمان را نباخته‌ایم و روزگار را زندگی می‌کنیم. و هنوز آنقدر می‌خندیم که سرمان از این همه ناخوشی‌هایی که مجبور به پذیرفتنش کردیم درد می‌گیرد.
- فرگل مشتاقی.

درد، وقتی پذیرفته شود و با جان‌مان یکی شود، آرام می‌گیرد.
مقاومت در برابر هر دردی، آن را شدیدتر می‌کند.

I attribute my success to the fact that I never made excuses or accepted excuses

موفقیت خود را به این نسبت می‌دهم که من هرگز نه بهانه آوردم و نه بهانه‌ای را پذیرفتم!

سخت بود اما پذیرفتم؛ من اون پناهگاهی بودم که توش پناه گرفتی تا وقتی که یه خونه‌ی امن پیدا کنی.