‏نمیدونم چطوری بگم اما انگار دارم هدر میرم، خودم، عمرم، جوونیم، انرژیم، استعدادم، احساساتم، ذوقم، تلاشم و کلا همه وجودم داره هدر میره، ناراحتم.

اونی که از ناراحت شدنت و درد کشیدنت ناراحت نمیشه، اون خود درده.

حسم بعد از دلخوری از آدم‌ها کم توقعیه، ناراحتم کردی؟ حله دیگه توقعی ازت ندارم.

من توانایی این رو ندارم که نزارم درد بکشی و نزارم کسی ناراحتت کنه و اینکه میبینم هیچ کاری از دستم برنمیاد واسم زجرآوره، این توانایی رو دارم که به اندازه‌ تموم ثانیه‌هایی که باید کنارت باشم و نیستم از خودم متنفر باشم، من در مقابل این دوست داشتن مسئولم و باید رنجش رو بکشم.

‏خودتو گول نزن اونا می دونستن اون حرفا و کارا ناراحتت میکنه اما به روی خودشونم نیاوردن، نذار بیشتر از این زخمی بشی.

احساس می‌کنم امشب تموم "نا"ها هستم. ناراحت، ناکافی، نادرست، ناامید، ناامن، نابلد، ناچیز و احتمالا ناپدید…

یه دوستی داشتم همیشه میگفت:
وقتی شب یکیو ناراحت میکنی
صبح با کمال پررویی باهاش چشم تو چشم نشو
و یه جوری برخورد نکن که انگار عینِ خیالتم نبوده...!
اون آدم شبشو به زور صبح کرده
و با رفتار بدت صد بار دیگه هم ناراحت شده!
مسئولیت دلی رو که میشکنی قبول کن رفیق!
یکی غمگین شده!
این چیز کمی نیست...!
باور کن شب به اندازه کافی غم داره!
تو بدترش نکن!
یا همون شب از دلش دربیار
یا صبح کاری نکن که فکر کنه
هیچ ارزشی برای ناراحتیش قائل نیستی...!

‏وقتی یه آدمِ مهربون رو ناراحت میکنی و دلشو میشکنی یه نگاهِ مهربون و
یه لبخند تحویلت میده
و قسمتِ بزرگی از احساسش همون لحظه نسبت به تو کنده میشه ازش...

مارک فیشر میگه:
لطفا از لحظه لذت ببرید
برای ناراحت بودن خیلی وقت دارید
پس چرا به فردا موکولش نمی‌کنید؟

ببین من نمی‌تونم ازت دربرابر تموم رنج‌ها و سختیهای دنیا محافظت کنم. ولی می‌تونم بهت بگم که قوی باشی، وقتی داری غصه می‌خوری و ناراحتی کنارت باشم.
من نمی‌گم دنیا آسونه و غصه ای نداره می‌گم که همه ی اینارو باید باهم تحمل کنیم شونه به شونه.