دلم از این آفلاین شدن‌های طولانی مدت بخاطر حال خوب و سرگرمی میخواد، از این‌ها که نه وقت میکنی، نه دلت میخواد گوشیت رو چک کنی.

دلم یه اتفاق خیلی خیلی خیلی خوب میخواد از این‌ها که اصلا باورت نمیشه، چند روز مدام بهش فکر میکنی و میخندی و حالت خوبه.

اگه من رو تو حساسم، اگه گیر میدم، اگه گاهی غر میزنم، واقعا قصدم از هیچکدوم این‌ها رنجوندن تو نیست، فقط انقدر زیاد دوستت دارم که نمیتونم تحمل کنم کسی نگاهت کنه، نزدیکت بشه یا حتی بهت فکر کنه‌.

واقعا آدم از خودراضی‌ای نیستم ولی به یکی مثل خودم احتیاج دارم تو زندگیم، هیچکدوم از این‌ها اینطوری که من هواشون رو‌ دارم، هوام رو ندارن.

•
احساس غریبی نکنید ، همه‌ی ما شب‌ها یک جورِ خودمان ناراحتیم ، غریبیم ، تنهاییم ولی در پایان همه‌ی این‌ها در اعماق وجودمان به نور سپیده دم امید داریم به صبح شدن .

♡

من می‌دونستم آدم‌ها دروغ‌گو هستند. من می‌دونستم آدم‌ها شریف نیستند. من می‌دونستم آدم‌ها فراموش کننده هستند. من می‌دونستم آدم‌ها چیزی که می‌گن نیستن. من می‌دونستم آدم‌ها می‌تونند در یک لحظه تمام حرف‌هایی که زدن رو فراموش کنند. من تمام معایب و باگ‌های آدم‌ها رو می‌دونستم و نمی‌خواستم تو یادآور این‌ها برای من باشی. کاش تو آدم نبودی. کاش تو هیچ‌وقت نبودی. کاش به تو فکر نکنم. کاش بیشتر اَز این من و خودت رو از خودت نااُمید نکنی. آه اَز جوانی. آه از جوان‌های بدون چراغ در سیاهی.

𝑊𝑜𝑟𝑠𝑒 𝑇ℎ𝑎𝑛 𝑃𝑎𝑖𝑛, 𝑦𝑜𝑢 𝐶𝑎𝑛 𝑁𝑜𝑡 𝑡𝑒𝑙𝑙 𝑂𝑛 𝑂𝑛𝑒.
بدتر اَز درد کشیدَن اینِه کِه نتونی دردتو به کسی بگی.
‌

وقتی احساس می‌کنی اطرافیانت ازت راضی نیستن متقابلن تو هم نسبت به اون‌ها احساس نارضایتی می‌کنی چون هم‌زمان که فکر می‌کنی داره در حقت اجحاف میشه احساس بی‌کفایتی هم داری و تمام این‌ها در قالب خشم، ناراحتی و افسردگی خودشون رو نشون میدن و این‌جوری میشه که تمام روابطت رو هم از دست میدی.

سنم که کمتر بود؛ کوچمون حکمِ بهشت رو برام داشت.
گذشت و از همه‌ی دنیا، خونمون شده بود پناهم. رفته‌رفته، کنج اطاقم شد نقطه‌ی امنم و تهش رسید به گوشیم.
اما این‌روزها، تنها جایی که احساس راحتی می‌کنم؛ خیالمه.
با این‌همه، وسعتی که خیالم داره؛ حتی کوچمون هم نداشت‌!

احساس غریبی نکن.
همه‌ی ما شب‌ها یک جور ناراحتیم، غریبیم،
تنهاییم.
ولی در پایان همه‌ی این‌ها
در اعماق وجودمان،
هنوز به نورِ سپیده‌دم اُمید داریم.
به صبحِ روشن 🤍