هیچکس به اندازه من دوستت نداره، هیچکس به اندازه من درکت نمیکنه، هیچکس به اندازه من برات پناه نیست، با همه این‌ها اگه رفتی هیچوقت برنگرد چون بعد از رفتنت، هیچکس به اندازه تو برام غریبه نیست.

قسمت جالب پارتنر خوب داشتن اینه که هر اتفاق رندومی رو میتونی بهش اطلاع بدی، وای خیلی گشنمه، مامانم باهام کرد، با همکار گاوم بحثم شد و جالب‌تر اینکه اون هم به همه این‌ها با دقت گوش میده و بهشون واکنش نشون میده.

حالم بهم میخوره از این‌هایی که شل کن سفت کن در میارن، یه روز لاس میزنن سه روز غیب میشن، بلاتکلیفن، هیچ پلنی برای ورود به رابطه باهات ندارن و الکی اسم آشنایی میندازن رو رفتارشون و آب نمکی باهات برخورد میکنن، گمشو احمق یا بتمرگ یا خداحافظ.

یه وقتایی خدا یه جوری حلش می‌کنه که انگار از بین این‌همه صدا، فقط صدای تو رو شنیده...🤍

آره من یه وقت‌هایی از دستت عصبی میشم، ناراحت میشم، حسودی میکنم، سرت غر میزنم، اذیتت میکنم، از دستم خسته میشی، یجاهایی ناامیدت میکنم و حتی باعث میشم بترسی، فقط خواستم بگم همه این‌ها از سر عشق و علاقه زیاد من به توعه وگرنه بقیه آدم‌ها بی‌ارزش‌تر از اونی هستن که بخاطرشون عصبی بشم یا واسشون خودم رو به آب و آتیش بزنم.

از آدم‌های رازدار و امن خیلی خوشم میاد، از این‌ها که دلت رو قرص میکنن، همه‌ چی بین خودمون میمونه و خیالت راحته که پشت سرت با هیچکسی حرف نمیزنن، این‌ها خیلی آدم حسابی‌ان. ‌

تمام غم‌های عالم به قلبش هجوم آوردند و با خودش گفت در این دنیای بزرگ و بین این‌همه آدم، پس کجا برای من امن است؟

هر آرزویے برای خودم داشتم
به تو مربوط می‌شود؛
دل‌خوشی‌ام
سلامتی‌ام
آرامشم
می‌دانی،
تمام این‌ها با بود تو برآورده می‌شود.
پس تنها یک آرزو برایم باقی می ماند.
«بودنت»


سید علی صالحی

این‌که چشم از گوشی برندارم تا مسیج‌های آدم مشخصی رو در لحظه ببینم مضطرب و کلافه‌م می‌کنه، این‌که بخاطر دوست داشتن یک‌نفر دچار اضطراب شم واسم غم میاره و در عین حال از اون حسم لذت هم می‌برم، درواقع دوست داشتن واسم ترکیبی از غم، مازوخیسم، انتظار و درعین حال آگاهی به تمام این‌ها شده.

سین نکرد، بی‌توجه بود، حواسش بهم نبود، بلاک کرد، کلی براش پارگراف‌های طولانی نوشتم اما نخوند، به حرف‌هام بی‌توجه بود، برای خوشحالیم تلاش نکرد، بهش زنگ زدم جواب نداد، غافل از اینکه همه این‌ها خودش جواب بود ، نذارید اینطور آدم‌ها احساساتتون رو تلف کنن.