شده تا حالا لباسی رو برای یه قرار خاص خریده باشید و هرگز اون قرار خاص پیش نیومده باشه؟ یا مثلا یکی بهتون بگه بخاطر من موهات رو بلند کن و وقتی موهاتون رو بلند شد دیگه اون آدم نباشه؟ یا کادوی تولدش رو بگیری و روز تولدش باهات قهر کنه؟ شده تا حالا یه عالمه عشق رو دستتون باد کنه؟

من همیشه به زندگی امید دارم،
به اتفاقای خوب،
به چیزی که نیست ولی ممکنه پیش بیاد،
به نوری که نیست ولی ممکنه بتابه،
به دری که بسته‌ست ولی ممکنه باز بشه!
چون هر لحظه ی زندگی پر از فرصت‌های ناپیداست،
گاهی چیزی که میخوای، پشت یه پیچِ ساده پنهان شده....
شاید نشه همه چیز رو کنترل کرد،
ولی میشه به بهترین‌ها ایمان داشت.
یاد بگیر همیشه به امید یه روز بهتر،
بلند شی و ادامه بدی...
چون فردا هنوز نیومده و معجزه‌ش
می تونه برای تو باشه...

زندگی کوتاه تراز اونیه که بخوای آدمایی رو اطرافت جمع کنی که سواد ارتباط ندارن و تو حالا بجای اینکه از سمت طرف مقابلت فهمیده بشی، باید مابقی عمرت و بذاری برای کسی که نه سواد رابطه داره، نه میخواد که یاد بگیره!
بعد به خودت میای میبینی تو تا سطح اون پایین اومدی، ولی اون تا سطح تو بالا نیومده!

𝑴𝒚 𝒔𝒕𝒓𝒆𝒏𝒈𝒕𝒉 𝒅𝒊𝒅 𝒏𝒐𝒕 𝒄𝒐𝒎𝒆 𝒇𝒓𝒐𝒎 𝒍𝒊𝒇𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒘𝒆𝒊𝒈𝒉𝒕𝒔. 𝑴𝒚 𝒔𝒕𝒓𝒆𝒏𝒈𝒕𝒉 𝒄𝒂𝒎𝒆 𝒇𝒓𝒐𝒎 𝒍𝒊𝒇𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒎𝒚𝒔𝒆𝒍𝒇 𝒖𝒑 𝒘𝒉𝒆𝒏 𝑰 𝒘𝒂𝒔 𝒌𝒏𝒐𝒄𝒌𝒆𝒅 𝒅𝒐𝒘𝒏

قدرت من از طریق وزنه زدن به دست نیومده قدرت من از طریق بالا کشیدن خودم حین زمین خوردن به‌دست‌ اومده :).

♡

‏این “مخ‌زنی” رو هم من نه هیچوقت بلد بودم نه علاقه ای به یاد گرفتنش داشتم. یه قدم سمت طرف برمیدارم، اگه طرف همونقدر نیومد سمتم میگم لابد خوشش نیومده ول می‌کنم.

وقتی یک رابطه‌ای تموم می‌شه، می‌ری از عقب، بالا، از جهات مختلف بهش نگاه می‌کنی که ببینی چی از دست دادی. ولی خدایا، اون لحظه چه‌قد دردناکه که می‌بینی اون آدم هرگز در زندگیت حضور فعال نداشته.
همه‌ش یک توهم بوده. یک توهم از حضورش.
بعد می‌بینی نه، تو چیزی از دست ندادی.
هیچ‌ خلأیی تو زندگیت به واسطه‌ی نبودنش به وجود نیومده
و من اینو دارم این روزا تجربه می‌کنم. کاش لاقل چیزی برام در انتهاش وجود داشت.
کاش می‌تونستم بگم خللی تو زندگیم به واسطه‌ی نبودن اون آدم به وجود اومده.
ولی انگار که هیچی به هیچی.
حضور یک‌طرفه بوده.
حضور همیشه از جنبه‌ی تو بوده فقط.

به نظرم خلاصه همه حرفای محمود درویش و سعدی و مولانا رو افشین یدالهی گفته و سوت پایانش رو علیرضا قربانی زده و بهتر از اونم نیومده هنوز اونجایی که می‌گه:
«وقتی گریبان عدم با دست خلقت می‌درید
وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می‌آفرید وقتی زمین ناز تو را در آسمان‌ها می‌کشید...
وقتی عطش طعم تو را با اشک‌هایم می‌چشید من عاشق چشمت شدم نه عقل بود و نه دلی...»


. .

نمیدونم چرا میگید درس خوندن به کارتون نیومده و به دردتون نخورده؟!
برای ما که نه خانواده پولدار داشتیم، نه پارتی، نه دستمون به جایی وصل بود، نه کوچکترین حامی داشتیم، خودمون بودیم و خودمون، درس خوندن تنها راه ساختن زندگی بود!
من به شخصه هر چی تو زندگیم دارم از درس و دانشگاه رفتنه!

. .

‏خونه تنها بودن تا جایی خوبه که تلفن خونه یا زنگ در، صداشون در نیومده باشه

یه بار اومدیم روشن فکر باشیم گوشی طرف رو چک نکنیم‌ گندش بعد یه سال در اومد ،خلاصه که همون اول از بالا تا پایین طرفو چک کنین این روشن فکریا به ایرانی جماعت نیومده