‏اینجا زندگی‌ام
میان امید و ناامیدی در نوسان است.
هم‌زمان آرزو دارم بمیرم
و آرزو دارم که زندگی کنم.
گاهی اوقات به زندگی نظم می‌دهم
و گاهی هرج‌ و‌ مرج است که
زندگی‌ام را می‌بلعد؛
اکنون که می‌نویسم
دومی بر جریان روزهایم غلبه دارد،
شاید به همین دلیل دارم برایت مینویسم...

این بار که از این دریای خروشان به سلامت عبور کردیم، این‌بار که رگبار پایان گرفت و هوا صاف شد، همه‌تان را با عشق بغل می‌کنم.
من یک دنیا شوق و لبخند برای روزهای خوبمان کنار گذاشته‌ام و بغل‌بغل مهربانی و دلخوشی و هزار هزار بهانه‌ی روشن برای خوشبختی در پستوی ذهنم پنهان کرده‌ام و زمانش که رسید، برای همه‌مان از رهایی و شادی و عشق خواهم‌گفت.

چقدر مثل خانواده شده‌ایم این‌روزها...
از کنار هرکسی که در خیابان عبور می‌کنم، انگار سال‌هاست می‌شناسمش. انگار باتمام این چشم‌ها و چهره‌های مهربان قراری دارم، انگار چیزی ما را به هم پیوند داده، آنقدر محکم که جدا شدنی نیستیم و فراموش نمی‌کنیم هرگز، که چقدر به هم نیاز داریم و نیاز داریم که حال همه‌مان خوب شود. انگار همه در نهایت اندوهی مشترک غوطه‌وریم و داریم با تمام توان و با هم به سمت نور پیش می‌رویم و مراقبیم که تاریکی و اندوه و خشم، ما را نبلعد و کمک می‌کنیم به هم که قوی بمانیم و طاقت بیاوریم و در دل تندباد روزگار نشکنیم؛ به شوقِ بهار و به شوق روزهای روشن و خوبی که در انتظار ماست...

طاقت بیاوریم، برای تمام رنجی که تا امروز کشیدیم و تاریکی و خشمی که پشت سر گذاشتیم و دلخوشی‌های ساده‌ای که نداشتیم.
طاقت بیاوریم، به حرمت تمام تلاش‌های بیش از توان و زخم‌های رسیده به استخوان.
طاقت بیاوریم چون آگاه نیستیم به اینکه آخرین پله‌ی این سیاهچاله کجاست و کجای این قصه، به رهایی و نور می‌رسیم...
طاقت بیاوریم.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

نگفته بودم؟!
نگفته بودم دنیا بی رحم تر از آن است
که تو دوست داشتن را از امروز به فردا عقب بی اندازی؟
نگفته بودم قدر بودن هایمان را بدانیم؟!
گاهی دیر می شود برایِ گرفتنِ دستی؛
نشاندنِ بوسه ای از سر عشق، رویِ پیشانیِ اقبالی بلند!
نگفته بودم؟!
گفته بودم جانم!
این دنیا به یک باره می بلعد
ویران می کند
و تو به خودت می آیی
می بینی چه دیر شد و عزیزت دیگر در کنارت نیست!
دیر می شود گاهی
دیر!


.عادل دانتیسم
.عهد شکستن کار من نیست

نگفته بودم؟!
نگفته بودم دنیا بی رحم تر از آن است
که تو دوست داشتن را از امروز به فردا عقب بی اندازی؟
نگفته بودم قدر بودن هایمان را بدانیم؟!
گاهی دیر می شود برایِ گرفتنِ دستی؛
نشاندنِ بوسه ای از سر عشق، رویِ پیشانیِ اقبالی بلند!
نگفته بودم؟!
گفته بودم جانم!
این دنیا به یک باره می بلعد
ویران می کند
و تو به خودت می آیی
می بینی چه دیر شد و عزیزت دیگر در کنارت نیست!
دیر می شود گاهی
دیر!


.عادل دانتیسم
.عهد شکستن کار من نیست

.کپشن خاص.

تنهایی
هیولای عجیبی است.
روزهای هفته را می بلعد،
و غروب جمعه، بالا می آورد...

#مرتضی_حیدری

✿ کپشن خاص ✿

باید بدونِ هیچ حرف و اشاره ای رفت
از رابطه ای که هربار
شبیه "مثلث" برمودا
تمامِ منطق و حواست را
بی رحمانه می بلعد ...
باید فقط دور شد ،
باید در هوایِ یک دایره ی آرام و انفرادی
نفسی عمیق کشید ...

این روزها
رابطه ها زاویه دار شده اند ،
فقط آرامشت را خط می زنند
تنها بمان
آدم هایِ تنها
موفق ترند !

#نرگس_صرافیان_طوفان

قیچی، کاغذ را می‌بُرد
سنگ، قیچی را خُورد می‌کند
کاغذ، سنگ را می‌بلعد ...!
و این است داستان زندگی ما
داستانِ عوض‌هایی که گِله ندارد
#تُ مرا می‌شکنی
من دیگری را
و دیگری #تُ را ...!


. .

آغوش تو ❣
مترادف امنیت است ❣
آغوش تو ترس های مرا می بلعد

داغ ترین نقطه دنیا❣
حوالی❣
مرز اغوش توست❣
لبانم❣
دستانم❣
قطره هایی که ❣
در وطن تو حل میشوند❣
دنیایی را میبلعد برمودای تن تو

سلامتنهایی
هیولای عجیبیست ..
روزهای هفته رامی بلعد
غروب جمعه بالامیاورد ..

تنهایی