یکی از خصلت‌های عجیبی که دارم اینه که وقتی آدم‌ها بهم بدی می‌کنن یا با رفتارشون رومخم می‌رن همون لحظه چیزی نمی‌گم، طوری رفتار می‌کنم انگار هیچی نشده اما عقب ذهنم دارمش، بعد هی جمع می‌شه، هی جمع می‌شه، یهو طرف رو بدون هیچ حرفی از زندگیم پاکش می‌کنم، شاید طرف فکر کنه بی‌دلیله ولی من کلی دلیل بابتش از قبل تو ذهنم دارم.

‏جدی از چشم افتادن یه آدم چقدر پروسه عجیبیه تا چند روز قبلش برات خیلی عزیزه ولی یهو انگار نه انگار که همچین آدمی تو زندگیت اصلا وجود داشته.

خودافشایی واقعا چیز عجیبیه عمیق‌ترین زخم‌هات رو به یکی نشون میدی، بهش میگی ببین، تو از الان قدرتش رو داری چاقوت رو تو قلبم فرو کنی، ولی تو بوسش کن خوب شه.

مرگ هم چیز عجیبیه ، فکر‌کن بعد مردن شخص مورد علاقت دیگه قرار نیست هیچ جا پیداش کنی ، هیییچ جا قرار نیست ببینیش ، دیگه عطر و بوشو حس نمیکنی ، لمسش نمیکنی ، نمیبینیش ، هرجا روی کره زمینو بگردی مثلشو پیدا نمیکنی

خستگیِ عاطفی؛ چه واژه‌ی عجیبی. طلاقِ عاطفی رو‌ شنیده بودم، زن و شوهرهایی که توی یک زندگی بودن اما احساسی نسبت به هم نداشتن، اما خستگیِ عاطفی برام تازگی داشت؛ خسته از درک‌نشدن، سرکوب‌شدن و در سکوت فرو رفتن.

دارم دوران عجیبی از زندگیم رو سپری میکنم، همه چیز اوکیه ولی اصلا حالم خوب نیست و هیچی بهم حال نمیده.

یه ذره سن داریم، باهاش جنگ داخلی رو دیدیم، جنگ خارجی رو دیدیم، دو سال عجیبی که کرونا اومد دیدیم، شدیدترین تروماها رو دیدیم، دلار هزار تا ۹۵ هزار تومنی رو دیدیم، ادم‌فروشی دیدیم، بی شرفی دیدیم، جون کندن واسه زندگی رو دیدیم، همه چی هم خوب شه من یکی دیگه اون آدم سابق نمی‌شم.

آدم میتونه کسی رو نبخشه اما دوستش داشته باشه، آدم موجود عجیبیه.

‏بعضی تغییرها بی‌صدا اتفاق میفتن؛ یه روز بیدار می‌شی و می‌بینی با خودت صادق‌تری، دنبال تأیید کسی نیستی، برای موندن کسی نمی‌جنگی.
یه آرامش عجیبی با خودش به همراه داره، چون بالاخره ارزش خودتو فهمیدی.
همین، برای شروع دوباره کافیه.🤍

Losing respect for someone is always such a weird thing because you don’t hate the person, you just don’t feel the need to ever speak to them again or even think about them in the same way, you’re just done.

از بین رفتن احترامی که برای یه نفر قائلی همیشه حس عجیبی داره چون در واقع از اون آدم بدت نمیاد، فقط دیگه نیازی به حرف زدن باهاش نداری یا حتی مثل قبل نمی‌تونی راجع بهش فکر کنی، صرفاً برات تموم شده.