وﻗﺘﯽ که زیاد ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﯼ ،
ﺣﺴﺎﺱ میشی،
حسود میشی،
ﭼﺸﻢ ﺩﯾﺪﻥ ﻧﮕﺎﻫﺎﯼ ﺑﻘﯿﻪ ﺭﻭ ﺑﻬﺶ ﻧﺪﺍﺭی،
چشم نداری ببینی ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯنه،
ﻫﻤﺶ ﺍﺯﺵ ﺩﻟﮕﯿﺮو ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ میشی،
مدام ﻧﮕﺮﺍنو ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﺸﯽ و سوال جوابش میکنی،
اینا همش ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺯﯾﺎﺩﻩ ،
اﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺷﺪﯾﻮ
ﺍﻟﮑﯽ ﺑﻬﺶ ﮔﯿﺮ میدی،زیادی ازش سوال میپرسی!!فکرمیکنه بهش شک داری،
اما تو فقط خیلی دوسش داری! :)

ما بیش از اندازه قوی بودیم، مدام میشکستیم، شکسته‌هایمان را بند میزدیم و ادامه میدادیم‌، اشک میریختیم، اشک‌هایمان را خودمان با دست‌های خودمان پاک میکردیم و دوباره با تمام جسارت‌ روی پاهای خودمان می‌ایستادیم، ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمیدادیم، با کسی از دردهایمان نمیگفتیم و از کسی کمک نمیخواستیم، ما به قیمت همین قوی بودن از پا در آمدیم، قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند.

ولی من شدیدا به اون نگاهای قشنگت
که دل گرمم میکنه نیاز دارم

بخاطر خودت...
بخاطر حس هایی که دوست داری تجربه کنی،
بخاطر جاهایی که دوست داری بری،
بخاطر رسیدن به چیزهایی که دلت میخواد،
بخاطر خوب شدن حالت،
بخاطر آرزوهات،
رویاهات،
خواسته هات؛
بخاطر "خودت"
تلاش کن.

آره من یه وقت‌هایی از دستت عصبی میشم، ناراحت میشم، حسودی میکنم، سرت غر میزنم، اذیتت میکنم، از دستم خسته میشی، یجاهایی ناامیدت میکنم و حتی باعث میشم بترسی، فقط خواستم بگم همه این‌ها از سر عشق و علاقه زیاد من به توعه وگرنه بقیه آدم‌ها بی‌ارزش‌تر از اونی هستن که بخاطرشون عصبی بشم یا واسشون خودم رو به آب و آتیش بزنم.

یه ‌جاهایی هست که متوجه میشی زندگی فراموشت نکرده— که داخل دست‌هاش نگهت میداره و اجازه نمیده سقوط کنی.

من زندگی رو دوست داشتم، ولی اون منو دوست نداشت. این بلاهایی که سرم میاد هم سزای عشق یک‌طرفه‌ست.

شاید به زبون نیاوردم یه جاهایی،اما
تو دلم چقد گفتم ازت انتظار داشتم..

شاید به زبون نیاوردم اما یجاهایی تو دلم گفتم چقدر ازت انتظار نداشتم.

‏من توی زندگی ۲۲ سالم فهمیدم هرجا بودی قدرتو ندونستن، یجا دیگه هست که‌ حتی بیشتر از چیزی که انتظار داری میدونن. پس رها کن عزیزم و بگذار زندگی ببرتت جاهای بهتر…



. .