تا شکرگزار نباشی؛ شاهد اتفاقات خوب نخواهی‌بود. تا عادت نکنی به دیدنِ زیبایی‌ها و نعمت‌های جهانت را نبینی و از خدای نعمت‌ها قدردانی نکنی؛ موهبت‌ها و اتفاقات خوب، راه رسیدن به تو را پیدا نخواهند کرد. این یک اصل اساسی‌ست، حتی اگر سطحی و تکراری به نظر برسد. اما کمتر کسانی واقعا به آن پای‌بند بوده‌اند و قطعا به وضوح دیده‌اند که سپاسگزاری از خدا و کائنات بابت هرآنچه که می‌توانست نباشد اما هست؛ چگونه معجزه‌وار، جهان انسان را دگرگون می‌کند و پُلی می‌شود برای رسیدن به جهانی خوب‌تر و حالی خوب‌تر.
برای هر نعمتی که در جهانتان هست قدردان باشید، از خدا، از خودتان، از آدم‌ها... این کار، مسیرِ ورود اتفاقات و آدم‌های خوب‌ را به جهان شما هموار می‌کند. ما به یک مهمانی بزرگ دعوت شده‌ایم، خیلی اهمیت دارد که بابت هرچیز، قدردان باشیم، نه متوقع!!! "قدردان بودن" صفت آدم‌حسابی‌هاست. آدم‌هایی که از جهان و از خدا و از آدم‌ها طلبکار نیستند و با چاشنی قدردانی و تلاش، خواهان خوب‌ترینِ خوب‌ترین‌های جهانند.
سپاسگزار باشیم و قدردان؛ بابت کمترین دلخوشی‌ها! حتی برای اینکه می‌بینیم، می‌شنویم، نفس می‌کشیم و می‌فهمیم.
حتی برای اینکه آسمان زیباست، زمین و گیاه و درخت زیباست و جهان زیباست...

گاهی حضور یک دوست در جهانت، به مثابه‌ی دستان خداوند است که حرف‌هات را شنیده و تنهایی‌ات را دیده و حالا به شکل یک رفیق، برایت حمایت و نور فرستاده!
گاهی حضور یک دوست در جهانت، شبیه به معجزه‌ای‌ست که ذره ذره اتفاق می‌افتد و ذره ذره به آسمان جهانت رنگ می‌پاشد.
گاهی حضور یک دوست در جهانت، شبیه به آرزویی‌ست که آن را به خدا نگفته‌ای و برآورده شده!
خدا همیشه به شیوه‌ی خودش مراقب توست و با زمان‌بندی خودش همه چیز را درست می‌کند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

چه خوبه که این روزا هستی.

~"آیا کسی آنقدر دوستت دارد که از جهان نترسی؟"
ترسیده ای؟
از که؟
از جهان؟
من جهانت.
از گرسنگی؟
من گندمت.
از بیابان؟
من بارانت.
از زمان؟
من کودکیت.
از سرنوشت؟
آه، من هم از سرنوشت می‌ترسم ...

قسمت غم انگیز تنهایی، "بی پناهی" است؛
این که یک شب، یک روز، یک جایی
دلت بخواهد از همه دردهای دنیا پناه ببری به آغوشی، نوازشی، گفتگویی، درست می شَوَدی، بوسه ای،
حضوری، دیداری...
و هیچکس هیچ جای جهانت نباشد.

#شبتون_در_پناه_خدا

و بعد از این همه
هنوز بر این گمانی که ناشناسی و پنهان؟
از بوی لباس‌هایم می‌فهمند محبوب منی،
از عطر تنم ‌می‌فهمند بامن بوده‌ای،
از دستِ خواب رفته‌ام،
می‌فهمند که تو برآن خواب رفته‌ای.
از امروز دیگر نمی‌توانم پنهانت کنم.
از دست‌خطم، می‌فهمند برای تو می‌نویسم ...

- نزار قبانی

•
‏دوست نداشته شدن توسط شخص دیگری پایان جهانت نیست پایان این دنیا وقتی رقم میخوره که خودتو دوست نداشته باشی:)

「♡」

کلماتی که از دهانتان بیرون می آید
ویترین فروشگاه شعور شماست !


•❥•♡ ♡•❥•

•
‏دوست نداشته شدن توسط شخص دیگری پایان جهانت نیست پایان این دنیا وقتی رقم میخوره که خودتو دوست نداشته باشی:)

「♡」

یک راند دیگر مبارزه کن
وقتی پاهایت چنان خسته‌اند
که به‌زور راه می‌روی،
یک راند دیگر مبارزه کن،
وقتی بازوهایت چنان خسته‌اند
که قدرت گاردگرفتن نداری،
یک راند دیگر مبارزه کن،
وقتی که خون از دماغت جاری است و چشمانت سیاهی می‌رود
و چنان خسته‌ای که آرزوی می کنی حریف با مشتی محکم به دهانت کار را تمام می‌کند،
یک راند دیگر مبارزه کن.
و به‌یاد داشته باش!
فردی که یک راند دیگر مبارزه می‌کند
هرگز شکست نمی‌خورد.

جیمزکوربت

و بعد از این همه
هنوز بر این گمانی
که ناشناسی و پنهان؟
از بوی لباسهایم می‌فهمند محبوب منی،
از عطر تنم ‌می‌فهمند بامن بوده‌ای،
از دستِ خواب رفته‌ام،
می‌فهمند که تو برآن خواب رفته‌ای.
از امروز دیگر نمی‌توانم پنهانت کنم
از دستخطم،
می‌فهمند
برای تو می‌نویسم..

#نزار_قبانی