من عاشق سوال‌های کوچیکم، سوال‌های بی اهمیت، صبحونه چی خوردی؟ صبح کی پاشدی؟ داری چیکار میکنی؟ اصلا یک مرحله‌ دیگه از دوست داشتنه.

‏هر روز صبح هر چقدر هم که زود بیدار بشم باز می‌بینم که :
افسردگی قبل از من پاشده ، صورتش رو شسته ، موهاش رو شونه کرده و لیوان قهوه به دست منتظر منه ..

♡

به قول دوستای شیرازی
‏اولین اشتباه هر آدمی پاشدن از خوابه، بعد از اونه که اشتباهات دیگه پشت سر هم اتفاق میوفته.

این‌که صمیمی‌ترین دوستم رهام کرد واقعا به سوگواری بیشتری نیاز داشت. من اما بابام بهم گفته سوگواری و رو زمین نشستن نشونه ضعفه و بنابراین پاشدم و گفتم اصلا هم درد نداشت. درد داره ولی. خیلی درد داره و ناخودآگاهم گاه و بیگاه داره بهم یادآوری می‌کنه لکاته بشین گریه کن زخمت خوب نشده.

گاهی حضور یک دوست در جهانت، به مثابه‌ی دستان خداوند است که حرف‌هات را شنیده و تنهایی‌ات را دیده و حالا به شکل یک رفیق، برایت حمایت و نور فرستاده!
گاهی حضور یک دوست در جهانت، شبیه به معجزه‌ای‌ست که ذره ذره اتفاق می‌افتد و ذره ذره به آسمان جهانت رنگ می‌پاشد.
گاهی حضور یک دوست در جهانت، شبیه به آرزویی‌ست که آن را به خدا نگفته‌ای و برآورده شده!
خدا همیشه به شیوه‌ی خودش مراقب توست و با زمان‌بندی خودش همه چیز را درست می‌کند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

چه خوبه که این روزا هستی.

من عاشق سؤالهای کوچیکم، سؤالهای بی اهمیت.
صبحونه چی خوردی؟
صبح کی پاشدی؟
داری چیکار میکنی؟

اصلاً یک مرحله ی دیگه ای از دوست داشتنه.

دیشب کلی براش نوشتم و گفتم من می‌نویسم ولی تو اگر حوصله نداری، نخون. از خستگیم گفتم، از افکارم که منسجم‌ نیست، از شرایط جدید و اینکه تابحال انقدر نزدیک با مرگ‌ ،صورت به صورت نبودم. صبح پاشدم دیدم نوشته که همه‌ش رو خونده. چندین بار. و اینکه چقدر ریزبین و دقیق و عجیبم‌. کلی وقت برام گذاشت، تک به تک پرسید، تک به تک نظر داد.‌ این آدمها توی زندگیم عین گنج میمونن.گوشی رو که گذاشتم زمین، خیلی سرحال بودم.

نیاز دارم برم یه جایی گمو گور شم که هیچ آدمی نباشه‌.
نیاز دارم اونقدر بخوابم ک وقتی از خواب پاشدم خیلی چیزا تغییر کرده باشه.
نیاز دارم یکی از ته دل دوسم داشته باشه و واقعا براش مهم باشم
نیاز دارم بهترین پلی لیست دنیا مال من باشه.
نیاز دارم هر چیزی ک تو مغزم بهش فکر میکنم واقعی شه

‌.
آمد از راه بهار
بُقچه ی شادی و امید به دست
کوله یِ سبزی و آرامش و لبخند به دوش
رنگ آورده بپاشد در شهر
عشق آورده بریزد همه جا
شب به پایانِ خودش نزدیک است ..

#نرگس_صرافیان_طوفان

♡

گاهی‌ فکر می‌‌کنم دنیا با همه عظمتش تا چه اندازه می‌‌تواند حقیر و بی‌ ارزش باشد. آدم‌ها از بامِ باورِ ما سقوط می‌‌کنند، یکی‌... یکی‌. و قلب بی‌ آلایش ما، تهی از عشق و اعتماد فرو می‌‌پاشد، زخم خورده، رنجیده، آرام ... آرام

#نیکی‌_فیروزکوهی