توی روزگاری که یه پسر 18 ساله
با موهای اتو کشیده ابروهای شیطانی
صورت شیش تیغ شده و با ماشین شاسی بلند باباش شده <مرد رویاها>
ما همون "نامرد" بمونیم بهتره

من هرگز بلد نبودم معشوقه ی خوبی باشم ، چون معشوقه های خوب مدام ناخن هایشان را سوهان میکشند و با لاک های رنگی تزئینشان میکنند ،حواسشان به پوست دستشان هست که مبادا زبر باشد و خشک ، من اما ناخن های یکی درمیان کوتاه و بلندم را هرگز سوهان نمیکشم ، حتی گاهی که یکیشان میشکند خودم را لوس نمیکنم و ناراحت نمیشوم ، اضافه هایش را با ناخن گیر میگیرم و بی تفاوت منتظر بلند شدنش می مانم!! خب معشوقه ی خوب نبودن از همین چیزها شروع میشود دیگر ، از بلد نبودن خیلی کارهای دخترانه و ظریف !! مثلأ فکر کن بلد نباشی جوری خط چشم بکشی که به صورتت بیاید ، فقط محض تنوع یک خط کج بیندازی پشت چشمت و ریملت را جوری بزنی که مژه هایت بهم بچسبد و حوصله نداشته باشی جدایشان کنی !! مدام ماسک های جور واجور روی صورتت نگذاری و نگران ریزش مژه و ابروهایت نباشی ! اسم عطرهای مارک و برند های مختلف را بلد نباشی و عطر ساده ی قدیمی ات را بزنی و عین خیالت هم نباشد !! راستی یک چیز مهمتر هم وجود دارد ، اینکه بلد نباشی غذایت را اضافه بیاوری و نصفه نیمه رهایش کنی ...! اصلأ شاید یکی از ویژگی های بارز معشوقه های خوب باکلاس بودن باشد ، اینکه خاکی نباشند و لباس های اتو کشیده و روشن بپوشند ، آرام صحبت کنند ، آرام بخندند ! وقتی آفتاب افتاد توی چشمشان عینک بزنند و بعد که آفتاب رفت عینک را بگذارند روی موهای مرتب و صافشان !! نه مثل من که آفتاب را برای روشن تر شدن رنگ چشمانم دوست دارم و عینک های آفتابی أم گوشه ی خانه خاک میخورد مثل انگشترها و دستبند های مانده در صندوقچه ی کوچکم! من معشوقه ی خوبی نیستم چون حرف های عاشقانه أم کم و کسری زیاد دارد و خیلی چیزها همیشه کنج گلویم قایم میشود که شیشه ی خاص بودنم نشکند ! اصلأ خوب یا بد چه فرقی میکند ، خاصیت آدمها همین است ، بعضی ها بلد هستند معشوقه باشند بعضی ها نه !! اما نابلد ها ، هم خصوصیات مخصوص خودشان را دارند ، ذوق کودکانه و بیخیالی ، خنده های از ته دل و گریه های سریع...سورپرایزهای کوچک و بدون دلیل ، گاهی هم پرخاشگری های از سر دلتنگی و غم .نابلد ها رفتارهای عجیبی دارند ! ..... من معشوقه ی خوبی نیستم اما یک نفر من را با تمام نابلدی هایم خیلی دوست دارد ... خیلی !!❤️

: negin.313

آدم کسی را می خواهد که بلد باشد زشتی هایش را دوست داشته باشد وگرنه زیبایی را که همه دوست دارند. آدم کسی را می خواهد که صورت آرایش نکرده ی تازه از خواب بیدار شده اش را دوست داشته باشد. ریر چشم های گود رفته ی سیاهش را، پوست پر از کک و مک اش را، زانو و آرنج پینه بسته اش را، ابروهای پر و دست نخورده اش را.

دل همه مان کسی را بیشتر می خواهد که آدم را توی تمام فین فین کردن های سرما خوردگی اش با دستمال های خیس و چشم های قرمز و پف کرده و خشکی دور دماغ از روزهای خنده های از ته دل و دندان های ردیف مرتب اش بیشتر دوست داشته باشد. کسی که صدای هورت کشیدن سوپ و بالا کشیدن نوشیدنی ای که توی لیوان به آخرش رسیده است را با نی بیشتر می پسندد تا خوردن استیک با چاقو و چنگال را.

همه ی ما کسی را بیشتر می خواهد که من زشتمان را بیشتر از من زیبایمان دوست داشته باشد. کسی که کوتاهی قد و اضافه وزن و ریزش موهایمان ما را به او نزدیک تر کند. کسی که دلش برای شکستن ناخن مان ریش شود تا برای ناخن های مانیکور کرده مان غنج برود. ما همه مان دلمان کسی را بیشتر می خواهد که سال ها بعد برای چروک های زیر چشم و خط های مورب دور دهانمان بمیرد.کسی که با حوصله بنشیند دانه دانه تارهای سفید مویمان را ببافد، عینکمان را مثل چشم های پر فروغ روزهای اول آشنایی مان دوست داشته باشد و مراقب شکستنی هایمان باشد. قلب مان و حتی استخوان هایمان.

همه ی ما پیرزن و پیرمردهای غرغرو و خودآزار و خودخواهی خواهیم شد که فرشته هایی می خواهیم که تا ابد به ما مثل روز اول نگاه کنند.

من
نگرانِ نیامدنت نیستم

نگرانم بیایی و من را
با این ابروهایِ گره خورده
گونه هایِ فرو رفته
با این لبهایِ سیاه
پیشانیِ چروک
به جا نیاوری
نشناسی ..

من
نگران نیامدنت نیستم
نگرانم بیایی
و من را به جا نیاوری
نشناسی ...

جغرافیای دیگری خلق کرده …

نبودنت …

ابروهایم شده اند …

خط ِ استوای جدیدی …

که حوالی شان

همیشه بارانیست . . !

دستخط من که ناخوانا نبود
خم ابروهای توست
که خم کرد کمر واژه را

اقایونی که ابروهاشونو نازک برميدارن
توجه داشته باشین که :
.
.
.
.
.
.
.
الان ابروهای پهن دوباره بین خانوما مد شده
پهن بردارین که از خانوما عقب نمونید


+ به همین سو چراغ مودم قسم آدم میره بیرون خجالت میکشه D:

ﻣﺮﺩﻫﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻧﻪ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺭﻧﮓ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺍﺭﻥ

ﻧﻪ ﺍﺑﺮﻭﻫﺎﯼ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪﻧﻪ قلاده

ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﻥ ﺩﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧﺸﻮﻥ

ﻧﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ :

قلبونت بلم و ﻋﺠﻘﻢ ﺑﻠﺪﻥ

ﻧﻪ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻟﯽ ﭘﺎﺭﻩ ﻣﯿﭙﻮﺷﻦ

ﻧﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﺭﮐﯿﮏ ﻣﯿﺰﻧﻦ

ﻧﻪ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻫﺮ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺩﻟﺸﻮﻥ ﻏﯿﮋ ﻣﯿﺮﻩ

ﻧﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺯﻥ ﺳﻼﻡ ﻣﯿﮑﻨﻦ ﺗﻮ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺯﻝ ﻣﯿﺰﻧﻦ

ﻧﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺳﻮﺍﺭ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻣﯿﺸﻦ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺭﻭ ﻭﻝ ﻣﯿﮑﻨﻦ




ﻣﺮﺩﻫﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺭﻧﮓ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻥ

ﻫﻤﻮﻥ ﺳﮕﺮﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﻫﻢ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺧﺎﻧﻮﻣﺶ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﺸﻦ

قلاده ﻧﻤﯿﻨﺪﺍﺯﻥ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ

ﺍﻭﻥ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﯿﻘﺸﻪ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﻣﯿﻔﺘﻪ

ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺟﻠﻮﯼ ﺧﺎﻧﻮﻣﺶ ﺣﺮﻑ ﺭﮐﯿﮏ ﻧﻤﯿﺰﻧﻪ

ﻫﺮ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﺵ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺭﻭﯼ

ﺧﯿﺎﺑﻮﻧﻪ

ﻭﻗﺘﯽ ﺳﻮﺍﺭ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩمﯿﮑﻨﻪ ﻓﻀﺎﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭﺑﻪ

ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﭼﺴﺒﯿﺪﻩ ﺩﺭ ﺗﺎﮐﺴﯽ



ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺭ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯿﮑﻨﻦ ﺣﻠﻘﻪ ﺷﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺎ ﻣﯿﮕﻦ:

ﻣــــــــــﺮﺩ


به سلامتی مردای واقعی

غمگینم....!
مانند مادری که تازه از آرایشگاه اومده و میبینه ابروهای برداشته ی پسرش از ابروهای خودش قشنگتره.....
یعنی انقد غمگینما!!

.
بعضی از پسرا هستن فک میکنن اگه وسط دعوا داد بزنن ترسناک میشن!
یکی نیست بگه آخه عزیزمن ،
تو با اون دماغ عملیت و اون ابروهای برداشته جیییگرِمنییی