‏دوست داشتن کسی که هیچ حسی بهت نداره خود باتلاقه. هرچی سعی کنی بهش فکر نکنی و بیخیالش بشی، میبینی بیشتر تو عشقش فرو رفتی

در جنگ جهانی اول در حالی که نیمی از شب گذشته بود ارتش انگلستان در حال عملیات در جنگل بودند که ناگهان یکی از سربازها درون باتلاق افتاد. فرصتی برای نجات وی نبود و بقیه بی توجه به او به نبرد ادامه دادند. سرباز ساندرز به سمت فرمانده رفت و از او اجازه خواست تا برگردد و دوست خود را از باتلاق نجات دهد. فرمانده پاسخ داد: بی تردید دوست تو مرده و ارزشش را ندارد که در این موقعیت جان خود را به خطر بیاندازی. با این حال ساندرز اصرار کرد و سرانجام فرمانده اش را راضی نمود.’ساندرز به سوی دوست خود برگشت و با تلاش زیاد توانست او را از باتلاق نجات داده و تا موقعیت جدید سربازان با خود بیاورد. وقتی او همراه با دوست نجات یافته خود به سایرین رسید، فرمانده به سرعت سرباز زخمی را معاینه کرد و با تاسف رو به ساندرز گفت: گفتم که ارزشش را نداشت. متاسفانه دوستت مرده است و تو هم برای نجات او زخم های زیادی برداشته ای. ساندرز در حالی که چشمانش پر از اشک شده بود رو به فرمانده اش گفت: ارزشش را داشت، وقتی که به او رسیدم هنوز زنده بود، رو به من کرد و گفت: دوست من، می دونستم که هیچ وقت تنهایم نمی گذاری.

دوستان یه جمله ای و گل لطفا متن زیر رو بخونید و در صورت تمایل انتشارش بدید.
هشدار!!!
خشونتی نرم علیه دختران سرزمین مان
در آسانسور رو باز کردم دیدم یه دختره وایستاده، گفتم؛ خرابه؟ گفت: نه گفتم: پس چرا وایستادی؟!!! گفت: رو در نوشته ظرفیت 4 نفر، وایستادم پر شه دیگه ... منو بی خیال ، عادت دارم ولی آسانسور بیچاره رفته سر خیابون مسافر میزنه.
آیا بعد خواندن این متن تحقیر آمیز خنده تان میگیرد؟
مدت زیادی است که جک ها و لطیفه هایی با مضامین تمسخر دختران در فضای مجازی نشر پیدا کرده است.
حالیا که انتشار دهندگان این گونه متن ها خبر ندارند با رواج این مطالب چه ضربه جبران ناپذیری بر ضمیر ناخودآگاه دختران ایرانی وارد می کنند.این مسئله را شاید خود دختران هم متوجه نباشند.
دختری که از انجام فعالیتهای اجتماعی ترس دارد یا میلی به ایفای نقش در جامعه ندارد شاید نداند که علت این ترس و عدم اعتماد به نفس چیست!
وقتی چنین متن هایی در کف جامعه رواج پیدا کرد،دختران هر لحظه باید آماده ی مسخره شدن باشند و پسرانی نا آگاه نیز بطور ناخودآگاه میل به تمسخر دختران پیدا میکنند.چرا که این کار را بارها در لاین و واتساپ و وایبر تمرین کرده اند.ودختران هم عادت کرده اند به مسخره شدن.حال از چنین دختری که خودمان به صورت نامحسوسی شخصیتش را از بین برده ایم انتظار داریم چگونه مادری برای نسل بعد ما باشد؟
از چنین دختری چه انتظاری می توان برای ایفای نقش سیاسی اجتماعی و تربیتی در جامعه داشت،وقتی جامعه او را ابزار خنده ی خود کرده است؟
به راستی در قبال خنده ای کوتاه و سطحی چه چیزی را از دست میدهیم؟!
بعضی از این مثلا لطیفه ها وجود یک جاذبه جنسیتی خاص را نشان میدهد
این نیز باعث می شود تمام دخترانی که این جاذبیت خاص را ندارند همواره احساس کمبود کنند و حتی بعد ازدواج احساس کنند برای شوهر خود انطور که باید مطلوب نیستند
در حالیکه اصلا چنین چیزی ملاک نیست اما این متن ها به صورت آرامی این ویژگی خاص را تبدیل به یک ملاک مهم برای مقبولیت در ذهن دختران و البته پسران می کنند
شاید دختری که خود چنین هزلیاتی را میخواند و خنده اش میگیرد هیچ وقت نداند چه بلایی دارد برسرش می آید.اما اثر این اقدام کثیف و بی شرمانه که جاهلانه درحال فراگیر شدن است به زودی نمایان نمی شود بلکه بخاطر اثرات مخربی که روی روان مردم میگذارد چند سال بعد نه تنها زنان را که مردان جامعه را به باتلاقی عمیق خواهد کشاند
حال سوال اینجاست:
این روند تا کی باید ادامه پیدا کند؟
آیا غیرتی در مردان و اراده ای در زنان ما وجود دارد تا بساط این هرزگی روانی هرچه زودتر جمع شود؟!!!
خواهرم،برادرم
خواهش میکنم بخاطر خودت،جامعه ات،آینده ات مانع انتشار این مطالب شوید
یادمان باشد،خشونت علیه زنان،فقط ضرب و شتم نیست.انتشار این گونه متن ها خشونت بزرگی است علیه زنان که همه درآن گناهکاریم
و دوستان بیایید از این به بعد از این دست پیام هارو نفرستیم و وظیفه خودمون رو در پیشگیری از این معضل انجام بدهیم


اینو گذاشتم چون کم کم دارم اثراتشو رو خودم حس میکنم

طوفان حادثه ميوزد و سرنوشت، تازيانه اش را بر پيكر م مينوازد و اميدم در باتلاق نسيتي غرق ميشود و سنگ سنگين سرنوشت بال پرنده ي آرزويم را ميشكند. حالا تو بگو... بگو چه كنم؟...